Najlepsza rozrywka online w jednym miejscu - Ice Casino

Czym jest hipochondria?

Hipochondria jest chorobą psychiczną, którą zalicza się do zaburzeń samotoformicznych. Tego rodzaju zaburzenia objawiają się poprzez nieprawidłowości w funkcjonowaniu fizycznym, jednak nie z powodu chorób somatycznych, lecz poprzez konflikty na przestrzeni psychicznej. Hipochondria nie jest jedynym zaburzeniem z tej kategorii, zaliczają się do niej także konwersja, dysmorficzne zaburzenia ciała, zaburzenia bólowe czy somatyzacja.

Hipochondria w ogólnym rozumieniu polega na przekonaniu danej osoby o chorobie, która w istocie jej nie dotyczy. Osoba taka jest więc przekonana o rzeczywistym występowaniu objawów , zgodnych z chorobą której się obawia, nawet pomimo zasięgania opinii lekarzy bądź znajomych, a także licznych zapewnień że nie ma powodu do niepokoju. Pacjenci cierpiący na to konkretne zaburzenie są w stanie zapamiętywać takie dolegliwości jak pocenie, czy przyspieszone bicie serca, oraz łączyć je z nieistniejącą chorobą.

Hipochondria nie tylko dotyka sfery psychicznej pacjenta, lecz także wpływa na jego kontakty z rodziną, czy innymi napotkanymi osobami. Częste zasięganie porad u tych samych lekarz -y może skutkować frustracją zarówno jednej, jak i drugiej strony. Obojętność na zdanie bliskich także może skutkować pogorszeniem się stosunków takiej osoby z rodziną czy przyjaciółmi. Problematyczne także w takiej sytuacji może być to, iż osoba cierpiąca na hipochondrię za wszelką cenę nie będzie chciała uwierzyć, że nie boryka się z chorobą natury fizycznej, a cierpi na zaburzenie psychiczne.

Diagnozowanie hipochondrii także jest procesem złożonym. Aby móc określić, czy dany pacjent cierpi na to schorzenie, należy wcześniej wyeliminować możliwość występowania chociażby zaburzeń lękowych, obsesyjno-kompulsywnych, fobii czy samotyzacyjnych, które także należą do tej same grupy co hipochondria, mimo to stanowią odmienną chorobę.

Hipochondria jest niezależna od wieku, i może objawić się niemalże przez całe życie. Najczęściej pojawia się jednak u osób w wieku młodzieńczym, średnim bądź po sześćdziesiątym roku życia. Nie ma zależności pomiędzy występowaniem tego zaburzenia u kobiet czy mężczyzn, w obu grupach istnieją takie same skłonności do hipochondrii.

Warto dodać, iż pomimo przekonania osoby cierpiącej na hipochondrię, iż boryka się ona z nieistniejącą u siebie chorobą, nie występują u niej żadnego typu złudzenia czy omamy, jak w przypadku zaburzeń urojeniowych.

Hipochondria jest trudną do zdiagnozowania chorobą, a specyfika jej działania nie jest do końca dobrze znana badaczom. Aby zdiagnozować to konkretne zaburzenie, należy wcześniej wyeliminować wiele innych zaburzeń, o bardzo podobnych symptomach, a proces terapii może być ciężki oraz frustrujący, zarówno dla terapeuty jak i pacjenta. Warto jednak pamiętać , iż hipochondria nadal należy do grupy zaburzeń psychicznych, i nie należy lekceważyć jej objawów.